Yalnızlık dedikleri bu olsa gerek, Anladım.. Benim bensiz, işte o kadar yalnızım. Şimdi biz diye bir şey yok kahroluyorum, Dilimin ucunda binlerce kelime, Biriktirip söyleyememek ; Zormuş susmak. İçimde fırtınalar koparken gülümseyebilmek, En zoru seni uzaktan sevmek.. Sanırım ; Bırakıp gidince ben seni anladım, Ayrılıkmış en zoru. En zoru ayrılık derken, Ne zormuş sevmek.. Unutmak başaramadım. Unutamadım seni. Seni unutmamak, her geçen gün, Azar azar yok olmak, Yalnızlığımla boğulmak, Zormuş sevgili yüreğini söküp, Bir başkasına vermek, Ve o boşalan yeri doldurmak, Gözlerin aklıma gelince, adını anınca, Sevmedim başkasını.. Seni sevmek ne zormuş.! Gün batımında güneşin yüreğime, Batması gibi ; Güzel gözlerin başka geceleri, Aydınlatırken; Karanlık gecelere içini dökmek, Varlığınla renk bulurken gündüzler; Uzaktan izlemek, o acıyı çekmek, Seni sevmek.. Ne zormuş.. Havada uçan kuşlara anlatmak, Seni sevmek, ne kadarda zormuş... Naci Dönmez