Yalnızlığa adım attığım
O geceden,
Vazgeçebilmenin,
Dibini yaşadığım
Ve kelimelerin
Kifayetsiz kaldığı
O geceden
Hayat bana,
Tekrardan
Büyümeyi öğretti.
Yaşım küçüktü
Ama!
Büyümüştüm işte.
Sahi!
İnsan kaç kere?
Büyür hayatında
Yalnızlığında mı?
Yoksa,
Her düştüğünde
Cesurca,
Kalktığında mı?
Ben sayısız kez
Büyümüşüm.
Şimdi bakıyorum
Ardıma bıraktığım
Acılarım,
Hepsi,
Çocukluğumda kalmış.
Çocukluk deyince!
İçim paramparça.
Zaten çocuğum
İstemeden büyümüşüm.
Hayatın bana,
Yanlışlıkla verdiği
Bir hediyedir
Belki de,
İstemeden büyümek.
Zor çok zordu ama,
Bir o kadar da
Güzel,
Çocukken büyümek.
Seher Gündoğan
Editör: TE Bilişim