Yalnızlığa adım attığım
O geceden,
Vazgeçebilmenin,
Dibini yaşadığım
Ve kelimelerin 
Kifayetsiz kaldığı
O geceden
Hayat bana,
Tekrardan 
Büyümeyi öğretti.
Yaşım küçüktü
Ama!
Büyümüştüm işte.
Sahi!
İnsan kaç kere?
Büyür hayatında
Yalnızlığında mı?
Yoksa, 
Her düştüğünde
Cesurca,
Kalktığında mı?
Ben sayısız kez
Büyümüşüm.
Şimdi bakıyorum
Ardıma bıraktığım 
Acılarım,
Hepsi, 
Çocukluğumda kalmış.
Çocukluk deyince!
İçim paramparça.
Zaten çocuğum
İstemeden büyümüşüm.
Hayatın bana, 
Yanlışlıkla verdiği
Bir hediyedir
Belki de,
İstemeden büyümek.
Zor çok zordu ama,
Bir o kadar da 
Güzel,
Çocukken büyümek.
       Seher Gündoğan
 

Editör: TE Bilişim