Büyüdük de ne oldu..!
Ne kadar büyüdük değil mi !
Çocukluğumuzun en büyük hayalimdi büyümek,
Ne dualar ederdik çabuk geçsin zaman,
Diye hatırladınız mı..!
Bir odadan çıkıp sokaklara açılmak,
Evimizin dışına, gitmek dünyayı tanımak,
Sevmek sevilmek ne güzel oyundu o zamanlar.
Ne süslü bir kelimeyi AŞK!
Kulağımıza hatırlayın.
O zaman dünya yıkarsa umurumda değildi ki,
Nasılsa düşsek elimizden biri tutacaktır.
O arkamızda dağlar vardır.
Yıkılmak sorun değildi ki,
Anne baba, kardeş,
Oyun arkadaşlarımız vardı bizim de
Hatırladınız mı.!
Ne kadar büyümüşüm!
Nasıl geçti onca zaman bir bilen var mı?
O güzel, o huzurlu görünen sokakların arkasında,
Ne acımasız bir dünya varmış!
Hele büyümek bu kadar kötü bir şey mi inanmak,
O çocukluğumuzdaki gibi güvenmek,
Bu kadar zor olmamalıydı.
Hani bizim güvendiğimiz dağlar vardı!
Zamanla onlar da çekildi,
Büyüdük bakın çok büyüdük.
Büyüdük ki tek başımıza kaldık..
Ne diyelim eyvallah....!
Naci Dönmez