Yalnızlığa adım attığım O geceden, Vazgeçebilmenin, Dibini yaşadığım Ve kelimelerin Kifayetsiz kaldığı O geceden Hayat bana, Tekrardan Büyümeyi öğretti. Yaşım küçüktü Ama! Büyümüştüm işte. Sahi! İnsan kaç kere? Büyür hayatında Yalnızlığında mı? Yoksa, Her düştüğünde Cesurca, Kalktığında mı? Ben sayısız kez Büyümüşüm. Şimdi bakıyorum Ardıma bıraktığım Acılarım, Hepsi, Çocukluğumda kalmış. Çocukluk deyince! İçim paramparça. Zaten çocuğum İstemeden büyümüşüm. Hayatın bana, Yanlışlıkla verdiği Bir hediyedir Belki de, İstemeden büyümek. Zor çok zordu ama, Bir o kadar da Güzel, Çocukken büyümek. Seher Gündoğan