Seninle kendimi ne kadar mahkum ettiysem, Hep konuştuklarıma kulak verdin anlayamadın, Kendince anlamlar çıkardın, ama anlayamadın, Sustuklarıma kulak verseydin eğer anlardın! Yaşadıklarıma gizemli kaldım, Kendimi ifade edemedim. Yaşadıklarıma baksaydın eğer. Anlardın! Ben sustuklarımı yazdım anlayamadın! Hiç dudak bükme güzelim, Yasaklanmış bir sevgidir bu! Çünkü, kendine hep böyle, Hasret kalıyordu yüreğim.. Bir aşkın kendini eskiten, Düşleriyle uykulara dalmıştın.. Sen beni anlayamazsın... Soluksuz bekleyişlerde hep beni arardın ; Yastığına ince, kederli gözyaşlarını akıttın, Çünkü, sende bir ben olmamıştı hiç, Ve yüreğimdeki seni söküp attım. Ne yokluğunda çektiğim ince sızıyı, Ne de varlığınla bana armağan ettiğin, Dayanılmaz acıyı, Sen beni ANLAYAMADIN..! Naci Dönmez