Büyüdük de ne oldu..! Ne kadar büyüdük değil mi ! Çocukluğumuzun en büyük hayalimdi büyümek, Ne dualar ederdik çabuk geçsin zaman, Diye hatırladınız mı..! Bir odadan çıkıp sokaklara açılmak, Evimizin dışına, gitmek dünyayı tanımak, Sevmek sevilmek ne güzel oyundu o zamanlar. Ne süslü bir kelimeyi AŞK! Kulağımıza hatırlayın. O zaman dünya yıkarsa umurumda değildi ki, Nasılsa düşsek elimizden biri tutacaktır. O arkamızda dağlar vardır. Yıkılmak sorun değildi ki, Anne baba, kardeş, Oyun arkadaşlarımız vardı bizim de Hatırladınız mı.! Ne kadar büyümüşüm! Nasıl geçti onca zaman bir bilen var mı? O güzel, o huzurlu görünen sokakların arkasında, Ne acımasız bir dünya varmış! Hele büyümek bu kadar kötü bir şey mi inanmak, O çocukluğumuzdaki gibi güvenmek, Bu kadar zor olmamalıydı. Hani bizim güvendiğimiz dağlar vardı! Zamanla onlar da çekildi, Büyüdük bakın çok büyüdük. Büyüdük ki tek başımıza kaldık.. Ne diyelim eyvallah....! Naci Dönmez