İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından düzenlenen 3 Aralık Dünya Engelliler Günü programı İlçe Kültür Merkezinde gerçekleştirildi. Zübeyde Hanım Ortaokulu tarafından hazırlanan etkinliğe İlçe Kaymakamı Murat Kütük, Cumhuriyet Başsavcısı Mehmet Onurkan Gülderen, İlçe Milli Eğitim Müdürü Erdem Yaşar, İlçe Jandarma Komutanı Servet Arslan, Samandağ Sahil Güvenlik Komutanı Mevlüt Mercan, İlçe Emniyet Müdürü Asuman Karacık, Samandağ Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı Müdürü Uzay Fırıncı, Ak Parti Samandağ İlçe Başkanı Semir Özdemir, CHP İlçe Kadın Kolları Başkanı Yüksel Berber, kurum müdürleri, okul müdürleri, Zübeyde Hanım Ortaokulu Özel Eğitim sınıfları, Defne, Yenigün Işığı, Gökkuşağı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi Kurum Müdürleri, öğretmenleri, öğrencileri ve velileri katıldı. Sunumunu Zübeyde Hanım Ortaokul Rehberlik Öğretmeni İsmail Çatalkaya’ nın yaptığı program Saygı duruşu ve akabinde İstiklal Marşı’nın okunmasıyla başladı. Zübeyde Hanım Ortaokulu Özel Eğitim öğrencisi Yusuf Emre Sat’ın velisi Özlem Sat, açılış konuşmasını yaptı. Sat, konuşmasında “’Anne Yüreği Engel Tanımaz’ diyerek konuşmama başlamak istiyorum. Burada bizi bir araya getiren ortak duygu, ortak düşünce de bu zaten. Şartlar ne olursa olsun engelli olmayan insanlar için hayat zor görünse de engelli ve aileleri için maalesef çok daha zor olmaktadır. Bu zorlukların başında toplumun "normal insan" dediği insanlar dışında kalan herkesi dışlayan düşünce yapısı gelmektedir. ENGEL; Yürüyemeyen oğlumuza acıyarak bakan gözler ENGEL; Göremeyen kızımızı elinden tutmayan eller ENGEL; Konuşamayan sevdiğimizin yüreğini anlamayan diller ENGEL; Çocuklarımızı evlere, dört duvarla çevrili odalara mahkum eden ve toplum içine çıkamaz duruma getiren zihniyet Bu yüzden engellileri ve onlarla birlikte bu yükü sırtlanan engelli yakınlarını -en başta annelerini- görmezden gelmeyin lütfen! Onları toplumun bu dışlayan zihniyetiyle baş başa bırakmayın lütfen! Engelli doğmak ya da engelli olmak çocuklarımızın seçimi değildi. Birer engelli adayı olmanın bizim seçimimiz olmadığı gibi... Kendinizi onların yerine koyun ve onlara bakarken bir kez daha düşünün lütfen! Çünkü engelli çocuğu olan anneler başka türlü annelerdir, neden mi? Onlar gökyüzünü yeşil kabul edebilen annelerdir, Onlar denize kırmızı diyebilen annelerdir, Karların beyaz beyaz değil de mavi mavi de yağabiliyor olduğunu bilen annelerdir, Siz dünyayı bu renklerle göremediğiniz için yalnız bırakılan annelerdir, Omuzlarında sınırsız ve koşulsuz sevmenin yükünü taşıyabilen annelerdir, Sadece engelli çocuğunu değil, diğer çocuklarının da yaşadığı zorlukları dert edinen annelerdir. Dünyaya çok farklı bir pencereden bakan, mücadele içinde geçen bir hayatı olan ve bu hayat mücadelesinde çocuklarımın maddi-manevi İhtiyaçlarını karşılayan; evin düzenini, temizliğini ve huzurunu sağlayan; tüm bunların yanında kontrol edilmesi zor, hiç büyüyemeyen çocuğuna yetmeye çalışan bir anne düşünün. Düşünün ki bu anne hayatını, engellere rağmen normal şartlara sahipmiş gibi devam ettirmek zorunda... Peki bu anne, bir kadın olarak sahip olduğu iradeyle bu yükü ne kadar taşıyabilir? Bir düşünün lütfen! Ne kadar düşünürseniz düşünün maalesef gerçekler sizin düşündüğünüzden çok daha zor ve çok daha ağır. Hadi gelin hep birlikte sesli düşünelim; 19 yaşına gelmiş 1.90 boyunda, 4 yaşındaki bir çocuğun zekasına sahip bir bebek var hayatınızda; Koca Bir Bebek... Bu bebeği uykudan uyandığı andan itibaren kollamak zorundasınız ve o bebek uyuyana kadar insanın tahammül edemeyeceği şeyler yapıyor; çığlık atıyor, bunalıma giriyor, başını duvarlara vuruyor, ellerini ısırıyor ve çok daha fazlası... Siz, bu duruma yaşadığınız her saniye tahammül etmek zorundasınız ve sizin hiç bir yardımcınız yok. Evdeki bu koca bebeği bir saatliğine de olsa bırakıp, kendinize ayıracak bir zamanınız yok. Her normal insan gibi bu koca bebekte yardımlı ya da yardımsız yemek yiyor ve her normal insan gibi boşaltım yoluyla yediklerini dışarı atıyor ama bu doğal ihtiyacını tuvalete gidip her normal insan gibi beceremiyor. Siz orada onun temizliğini üstlenmiş bir yükümlüsünüz. Bu koca bebeğin banyo ihtiyacı da var ve sudan nefret ediyor. Her banyoda sizi tepeden tırnağa sular içinde bırakıyor. Ve siz her seferinde gözyaşları içinde isyan ederek koca bebeğinizi yıkıyor, giydiriyorsunuz. Tüm bunlar olurken de diğer aile bireyleri yaşananları görüyor, izliyor ve hayatlarını sorguluyorlar içten içe, sessizce... Siz bunu biliyorsunuz, farkındasınız, acı çekiyorsunuz ama yapabileceğiniz hiçbir şey yok... Sesli düşünürken bile yoruldunuz, yüreğiniz daraldı değil mi? İşte bütün bu yaşananlar karşısında insan üstü çaba, azim ve fedakarlık içinde çırpman o anneye yapabileceğiniz en güzel şey başta da belirttiğim gibi onları görmek.ve toplumun yarattığı engelleri aşmak olmalıdır. Evet, eğer siz görmeyi bilirseniz; evde, sokakta, okulda, hastanede ve daha birçok yerde kendi kaderiyle mücadele etmek zorunda olduğu hissine kapılan, perişan olmuş engelli annesi ve ailesinin yolunu aydınlatan birer ışık olabilirsiniz. Farklılıklarımızla bir arada güzel olabileceğimizi, her engelli bireyin içinde eğer görmek isterseniz birer cevher bulunduğunu, en büyük engelin gözleri körelten sevgisizlik olduğunu bilin lütfen. Çünkü biz- yüreği engel tanımayan anneler- hep birlikte çok daha güzel olduğumuzu biliyoruz ve bunun için her gün şükrediyoruz. Tüm enerjisini, yaşam sevincini kocaman yürekleri ile özel çocukları için harcayan, eli öpülesi yüreği engel tanımayan anneler hepinizi sevgi ve saygıyla kucaklıyorum. Beni sabırla dinlediğiniz için teşekkür ediyorum.” ifadelerine yer verdi. Sat’ın konuşmasının ardından video gösterimi yapıldı. Özel eğitim öğrencilerinin performansları büyük ilgi gördü. Zübeyde Hanım Ortaokulu Görsel Sanatlar öğretmeni ve Milli Sporcumuz Gülbin SU 3 Aralık Engelliler Günü münasebetiyle konuşma yaparak temsili ok atışı gerçekleştirdi. Renkli görüntülere sahne olan programda, öğretmen öğrenci ve velilerimizin birlikte hazırladığı dans gösterileri sergilenip, şiir ve şarkılar seslendirildi. Hatıra fotoğrafı çektirilmesinin ardından program sona erdi. Foto-Haber:Neslihan Sağaltıcı